-
1 wzięcie
mieć wzięcie begehrt sein, beliebt sein;cieszyć się wzięciem sich großer Beliebtheit erfreuen;być do wzięcia fam. noch zu haben sein;wzięcie do niewoli Gefangennahme f -
2 wzięcie
wzięcie [vʑɛɲʨ̑ɛ] ntcieszyć się \wzięciem sich +akk großer Beliebtheit erfreuen, Zuspruch findenmieć [u kogoś] \wzięcie [bei jdm] beliebt sein
См. также в других словарях:
wzięcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wziąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} popularność, powodzenie w określonym środowisku dzięki posiadanym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzięcie — n I 1. rzecz. od wziąć ◊ Być do wzięcia; kobieta, panna (rzadziej: mężczyzna, kawaler) do wzięcia «być osobą wolną, mogącą wstąpić w związek małżeński; kobieta, mężczyzna mogący wstąpić w związki małżeńskie» 2. «powodzenie u ludzi, popularność,… … Słownik języka polskiego
rozerwać — Być rozrywanym «mieć dużo różnych propozycji, być gdzieś mile widzianym, mieć powodzenie, wzięcie»: (...) wuj (...) opowiadał o swoim synu Antku, który pięknie tańczy i jest rozrywany przez panienki. J. Brzechwa, Owoc. Rozerwać kogoś na strzępy,… … Słownik frazeologiczny
rozrywać — Być rozrywanym «mieć dużo różnych propozycji, być gdzieś mile widzianym, mieć powodzenie, wzięcie»: (...) wuj (...) opowiadał o swoim synu Antku, który pięknie tańczy i jest rozrywany przez panienki. J. Brzechwa, Owoc. Rozerwać kogoś na strzępy,… … Słownik frazeologiczny
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
cieszyć — ndk VIb, cieszyćszę, cieszyćszysz, ciesz, cieszyćył «sprawiać radość; radować, weselić» Cieszył ją cały świat. Piękny widok cieszy oczy. cieszyć się «doznawać radości, zadowolenia; radować się, weselić się» Cieszyć się życiem a. z życia. Cieszyć… … Słownik języka polskiego
powodzenie — n I 1. rzecz. od powodzić. 2. «pomyślny obrót rzeczy, szczęście, sukces, pożądany wynik» Niespodziewane, szalone, wielkie, zasłużone powodzenie. Powodzenie wyprawy. Powodzenie w handlu, w interesach, w nauce, w polowaniu, w zawodzie. Trud,… … Słownik języka polskiego
powodzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pomyślny, korzystny bieg spraw, udawanie się działań, zamierzeń; też: sukces, pożądany rezultat czegoś; szczęście, pomyślność : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień